Chirurgia przyzębia

Chirurgia przyzębia, zwana również chirurgią periodontologiczną, to wyspecjalizowana gałąź stomatologii, która zajmuje się chirurgicznym leczeniem zaawansowanych chorób przyzębia oraz regeneracją i korekcją tkanek otaczających zęby. Przyzębie to złożony aparat utrzymujący ząb w zębodole, składający się z dziąseł, kości wyrostka zębodołowego, cementu korzeniowego i więzadeł ozębnej. Kiedy te tkanki są uszkodzone przez procesy zapalne, takie jak paradontoza, konieczna może okazać się interwencja chirurgiczna.

Chirurgia przyzębia a implantacja

Decyzja o konkretnym zabiegu zależy od indywidualnego stanu pacjenta i wyników szczegółowej diagnostyki (często obejmującej zdjęcia RTG i tomografię komputerową). Oto niektóre z procedur chirurgii przyzębia, które mogą być wykonane przed implantacją:

Leczenie chorób przyzębia (np. kiretaż otwarty, zabiegi płatowe). Jeśli u pacjenta zdiagnozowano zaawansowaną paradontozę, konieczne jest jej wyleczenie. Kiretaż otwarty, czyli zabieg płatowy, polega na delikatnym odchyleniu dziąsła, aby uzyskać pełny dostęp do powierzchni korzenia zęba i kości. Pozwala to na dokładne usunięcie kamienia nazębnego, bakterii i zmienionych chorobowo tkanek z głębokich kieszonek przyzębnych. Celem jest całkowite wyeliminowanie stanu zapalnego i stworzenie zdrowego środowiska w jamie ustnej. Niekiedy po takim zabiegu konieczne są dalsze procedury, jeśli choroba spowodowała znaczne ubytki kostne.
Regeneracja kości (sterowana regeneracja kości – GBR). Choroby przyzębia często prowadzą do znacznego zaniku kości w miejscu, gdzie mają być wszczepione implanty Wrocław. Aby zapewnić stabilne i trwałe osadzenie implantu, niezbędna jest odpowiednia objętość i gęstość kości. Chirurgia przyzębia, a dokładniej periodontologiczna chirurgia regeneracyjna, pozwala na odbudowę brakującej kości. Stosuje się w tym celu przeszczepy kostne (autogenne, allogenne, ksenogenne lub syntetyczne biomateriały) często w połączeniu z błonami zaporowymi, które kierują wzrost nowej kości. Zabiegi takie jak podniesienie dna zatoki szczękowej (sinus lift) czy rozszczepianie wyrostka zębodołowego również mają na celu zwiększenie objętości kości.
Zabiegi na tkankach miękkich (przeszczepy dziąseł). Odpowiednia ilość i jakość tkanki dziąsłowej wokół implantu jest kluczowa. Zapewnia ona szczelne uszczelnienie, chroniące implant przed wnikaniem bakterii, a także ma znaczenie estetyczne. Jeśli dziąsła są cienkie, uszkodzone lub występują recesje (cofnięcia dziąseł), może być konieczne wykonanie przeszczepów dziąsłowych (np. przeszczep tkanki łącznej z podniebienia). Te zabiegi mają na celu zagęszczenie i zwiększenie objętości dziąsła wokół przyszłego implantu. Niekiedy stosuje się również korekty kształtu dziąseł (gingiwoplastykę) dla osiągnięcia optymalnego profilu wyłaniania implantu i korony.

Jakie są objawy choroby?

Bardzo rzadko udaje się zaobserwować początek choroby. Pierwsze objawy- zaczerwienienie dziąsła, krwawienie podczas szczotkowania nie niepokoją zazwyczaj pacjentów lub są w ogóle niezauważone.
Jednym z pierwszych zauważalnych przez pacjenta objawów tej choroby jest rozchwianie pojedynczego zęba lub grupy zębów. Wtedy jednak choroba jest już znacznie zaawansowana a leczenie znacznie trudniejsze.

Co jest przyczyną choroby?

Choroba rozpoczyna się wraz z pojawieniem się płytki bakteryjnej na zębach. Toksyny produkowane przez bakterie powodują przewlekłą odpowiedź obronną układu odpornościowego – dochodzi do rozwoju zapalenia, którego skutkiem jest powolne niszczenie tkanek wokół zęba. W ten sposób dochodzi do utraty kości i odsłonięcia korzeni zębów.